64-TAKSİM ALANINDAN, 26 MAYIS’A…Evrensel-9 mayıs 2010-özcan yaman

TAKSİM ALANINDAN, 26 MAYIS’A…

Aylardır beklediğimiz 1 Mayıs’ı yaşadık. İlk defa kuşbakışı bir 1 Mayıs izledim. Derdim bomboş haliyle Taksim alanını çekerek, sonrasında 1 Mayıs alanı olmaya başladığı aşamayı ve sonunda “ işte 1 Mayıs alanı” dedirtecek fotoğrafları çekmekti. Bu arada gözümün önünde 1978 yılı 1Mayıs fotoğrafı canlanıyordu. Atatürk anıtından, AKM’ye kadar hınça hınç dolu meydan fotoğrafı.

77 katliamı sonrası ilk 1 Mayıs gösteriyordu ki sınıf sosyal gelişmeyi aşmıştı. Bundan korkan iktidar yasaklarına ve katliamlarına devam ediyordu. Ekonomik gelişmeyi aşan sosyal gelişme karşısında darbesiyle açık faşizme geçmeyi uygun bulmuştu. Evet tam otuz yıl 12 eylül faşizminin üstünden geçti. Darbecilerin yargılanması ve failleri belli cinayetlerin  aydınlatılması için toplumsal muhalefetin dinamikleri 12 Eylül’le hesaplaşmanın önündeki engellerin aşılması için uğraşıyorlar.

1 Mayıs değerlendirmeleri değişik kesimler tarafından yapıldı daha da yapılacak.

2010 1 Mayıs’ından Kitlesellik vebarışçıl havayaduyulan memnuniyet en büyük ortak payda oldu. Ama şu soruyu sormadan da geçemiyorum.:1 Mayıs İşçi sınıfının Uluslar arası  birlik, mücadele ve dayanışma günü değilmiydi? Enternasyonel’in okunmayıp, İstiklal marşının okunması beni ve bir çok kişiyi de şaşırttı. 1 Mayıs öncesi Tv’de yapılan bir açık oturumda Nazlı Ilıcak şöyle diyordu: “Artık sendikacılar da değişti. Öyle proleterya diktatörlüğü falan demiyorlar. Eskiden DGM’leri ezdik sıra MESS’te falan diyorlardı artık demiyorlar. Karşılığında işverenlerde değişti daha insancıl oldular “ gibi gibi.. Neyse bu konular çok tartışılacak.

Biz Nazlı Ilıcak hanıma enternasyonelin sözleriyle yanıt verelim…

Şimdi merak ediyorum 26 Mayıs’ı Genel Grev-Genel direniş için tarih veren sendikalar ne kadar gereğini yerine getirebilecek.? Yoksa Taksim’i aldık yeter mi diyecekler? Biz fotoğrafçılar o günü de belgeleyeceğiz.. İşin özneleri işte görev işte meydan diyorlar. Bizlere düşen de işçilerle birlikte olmak.

ENTERNASYONAL MARŞI

uyan artık uykudan uyan
uyan esirler dünyası
zulme karşı hıncımız volkan
kavgamız ölüm kavgası
mazi ta kökünden silinsin
biz başka alem isteriz
bizi hiçe sayanlar bilsin
bundan sonra her şey biziz

bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
enternasyonalle kurtulur insanlık

tanrı,patron,ağa,bey,sultan
nasıl bizleri kurtarır
bizleri kurtaracak olan
kendi kollarımızdır
isyan ateşini körükle
zulmü rüzgarlara savur
kollarının bütün gücüyle
tavı gelen demire vur

bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
enternasyonalle kurtulur insanlık

hem fabrikalar hem de toprak
her şey emekçinin malı
tufeyliye tanımayız hak
her şey emegin olmalı
cellatların döktüğü kan
bir gün onları boğacak
bu kan denizinin ufkundan
kızıl bir güneş dogacak

bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
enternasyonalle kurtulur insanlık
Söz: Euqene Pottier, Müzik: Pierre Degeyter

(Sözleri Fransız işçi Eugene Pottier tarafından 1870 yılında yazılan, yine Fransız bir işçi olan Pierre Degeyter tarafından bestelenerek ilk kez 23 temmuz 1888'de Fransa'nın Lille kentinde okunan marştır. Fransa İşçi Partisi'nin seçim çalışmaları için bestelenmiştir. Eugene Pottier, Paris Komünü'nün sona ermesinin ardından siyasi mülteci olarak ABD'ye sığınmış ve ABD Sosyalist Partisi'nin kurucuları arasında yer almıştır. Daha sonra geri döndüğü Paris'te 1887'de hayatını kaybetmiş ve Enternasyonal'in bestelenmiş halini duyamamıştır.)